Kategorie wpisów
Najnowsze wpisy
SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ
Specyficzne trudności w uczeniu się to niespodziewany i niewytłumaczalny stan, który możemy zaobserwować u dzieci z inteligencją co najmniej w granicach normy. Przyczyn może być wiele – niedotlenienie okołoporodowe, choroby matki lub ojca, wcześniactwo, trudne porody, powikłania poszczepienne i wiele innych. Pomimo prawidłowego rozwoju umysłowego oraz korzystnych warunków szkolnych i środowiskowych, dziecko w przewidzianym czasie nie może nauczyć się czytać, pisać lub liczyć. Te trudności występują od początku nauki i na ogół są konsekwencją zaburzeń funkcji percepcyjno- motorycznych oraz ich integracji. Są to zaburzenia funkcji słuchowych, wzrokowych, językowych, spostrzegania, motoryki, uwagi, pamięci.
Deficyty te omawiane są często na #blogu #slonikterapia i umieszczone w zakładce #zpraktykiterapeuty.
Wyróżniamy kilka zakresów szkolnych umiejętności. Najczęściej spotykane problemy edukacyjne związane są z czytaniem, pisaniem, ortografią, arytmetyką, językiem (synteza i analiza głoskowa, rozumienie treści języka mówionego i pisanego, ekspresja językowa). Inne powiązane z nimi trudności są nieswoiste i trudno mierzalne. Obejmują motywację, wytrzymałość, organizację, samokontrolę, umiejętności społeczne, koordynację ruchów. Specyficzne trudności w uczeniu się mają charakter samoistny, wynikający często z nieokreślonych wprost przyczyn. W diagnozie musimy także wykluczyć zaburzenia sensoryczne, np. zaburzenia wzroku, słuchu i zaburzenia motoryczne. W niektórych przypadkach niezbędna jest pogłębiona diagnoza psychiatryczna lub naurologiczna.
Za trudności z pisaniem lub czytaniem może odpowiadać dystrofia mięśni, porażenie dziecięce, autyzm, zaburzenia emocjonalne, depresja, nerwica.
Specyficzne problemy w nauce:
Dysleksja – specyficzne trudności w opanowaniu umiejętności czytania.
Dysgrafia – specyficzne trudności w osiąganiu dobrego poziomu graficznego pisma.
Dysortografia– specyficzne trudności w opanowaniu umiejętności poprawnego pisania.
Dyskalkulia– specyficzne trudności w nauce matematyki.
Według badań u około 10 % dzieci występują specyficzne trudności w uczeniu się. Szkoda, że nie wszystkie dzieci są zdiagnozowane i nie mają zapewnionej opieki terapeutycznej. 2% wszystkich przypadków określa się jako trudny. U chłopców trudności występują trzy razy częściej niż u dziewczynek. Mniej więcej w takich samych proporcjach występują trudności językowe, trudności z czytaniem, zaburzania uwagi i koordynacji ruchowej. Każde dziecko ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się jest przypadkiem indywidualnym i dlatego diagnoza powinna zawierać ocenę jego indywidualnych potrzeb i uzdolnień. Specyficznych trudności w uczeniu się nie można rozpoznać u dzieci z inteligencja niższą niż przeciętna, z niepełnosprawnością intelektualną, z niedosłuchem i niedowidzeniem, z chorobami neurologicznymi, takimi jak epilepsja, dziecięce porażenie mózgowe, po urazach głowy lub zapaleniu opon mózgowych oraz zaniedbanych środowiskowo.
METODY STOSOWANE W TERAPII SPECYFICZNYCH TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ Pracując z dzieckiem mającym specyficzne trudności w nauce, należy pamiętać, aby dostosowywać wymagania wobec dziecka do jego możliwości. Wprowadzane ćwiczenia powinny bardziej przypominać zabawę niż naukę, nie wolno karać za niepowodzenia, a trzeba podkreślać nawet najmniejsze postępy. Warto pamiętać, by nie obciążać nadmiernie dziecka. Trzeba dawać mu szansę na rozwijanie jego własnych zainteresowań, pasji, hobby. Warto dopasować ćwiczenia do zainteresowań dziecka, by chętniej podejmowało trud pracy nad obszarem, który sprawia mu trudność. Należy wydłużyć czas na wykonywanie zadań, eksperymentować z ćwiczeniami, reagować na znaki dawane przez dziecko- niczego nie wymuszać, nie ponaglać i nie przyśpieszać. W czasie nauki i zabawy dobrze jest wykorzystywać jak najwięcej kanałów zmysłowych, używać atrakcyjnych pomocy dydaktycznych do nauki liter, wyrazów, wierszyków i piosenek. W odpowiedni sposób formułować polecenia i wyjaśnienia, aby były krótkie, zwięzłe i jasne, podkreślać mocne strony dziecka i na nich się opierać się w pracy. Koncentrować się na sukcesach, by wspomagać budowanie pozytywnej samooceny dziecka. Terapia pedagogiczna podobnie jak wszystkie inne terapie, opiera się na dobrej relacji z dzieckiem i utrzymaniu jego pozytywnej motywacji. Aby wspomóc dziecko, możemy wybrać lub łączyć ze sobą elementy wielu terapii. Najlepsze efekty w pracy z dzieckiem przynosi stosowanie podejścia multisensorycznego.
Metodami bazującymi na trzech podstawowych zmysłach są:
• Sensomotoryka i integracja sensoryczna.
• Metoda z wykorzystaniem plasteliny (metoda Davisa).
• Metoda stymulująca przetwarzanie słuchowe: metoda Warnkego lub Tomatisa. Ponadto czytanie synchroniczne, słuchanie i śpiewanie piosenek, rymowanie.
• Metoda Ruchu Rozwojowego Sherborne Weroniki, w której ruch jest elementem terapeutycznym. Metoda ta okazała się bardzo skuteczna w przypadku dzieci nerwicowych.
• Metoda 18 struktur wyrazowych polegająca na nauce czytania przez pisanie. Często jak inne zawodzą, ta się okazuje skuteczna. A czasem zupełnie co innego. Istnieje wiele metod terapeutycznych. Wiele z nich stosuję, ale tworzę też autorskie metody i gotowe narzędzia terapeutyczne, które znajdziecie Państwo w słoniku. RUSZYĆ Z MIEJSCA- CZYLI O ROZWOJU UCZNIÓW Celem terapii pedagogicznej jest wspomaganie rozwoju dziecka. Chodzi o to, by nabyte umiejętności służyły zdobywaniu wiedzy i wykorzystaniu jej w praktyce. Dziecko w procesie terapii zyskuje większą pewność siebie, radzi sobie z porażkami, zaczyna pokonywać trudności szkolne, zauważa, że włożony wysiłek przynosi efekty. Przekłada się to na ogólnie lepsze funkcjonowanie dziecka, zmniejszenie napięcia nerwowego i budowanie poczucia własnej wartości. Dobrego dnia ❤️ Wasz 🐘
Sklep
Utworzono z pomocą Loobinoo
Matura czeka
Słonik - gabinet terapeutyczny
© Aneta Niewęgłowska