Sklep
Utworzono z pomocą Loobinoo
Nasze marki
Słonik - gabinet terapii dysleksji
Matura czeka
Słonik - gabinet terapeutyczny
© Aneta Niewęgłowska
Sensomotoryka z programem treningowym Flexi
Są to ćwiczenia, które stosuję w pracy z niektórymi dziećmi po 9. roku życia. Wykorzystuję je zwłaszcza wtedy, gdy młodzi pacjenci są nadpobudliwi i potrzebują wyrośnięcia z wpływu odruchów wczesnodziecięcych.
Właśnie te odruchy, choć są konieczne i powinny pojawić się w pierwszych dniach oraz miesiącach życia i spełnić swoją rolę, to w odpowiednim momencie powinny zaniknąć na rzecz wyższych form rozwoju. Jednak niektóre z nich pozostają, przeszkadzają i stają się na przykład przyczyną ADHD u dzieci (czyli z nadpobudliwością). Brak zaniku takich odruchów utrudnia dziecku (a czasami nawet dorosłemu człowiekowi) wykonywanie wielu precyzyjnych ruchów. Spowalnia opanowanie przez dziecko umiejętności czytania i pisania. Czasem tworzy bariery nie do pokonania podczas uprawiania sportów.
Dzięki ćwiczeniom treningowym programu Flexi znikają negatywne wpływy odruchów wczesnodziecięcych. Dziecko ćwiczy i przywraca sobie poczucie równowagi, prawidłową regulację napięcia mięśniowego, taką też koordynację ciała i wspomaga motorykę małą (czyli ćwiczy chwytanie i palce). Te ćwiczenia pozytywnie wpływają na postrzeganie, myślenie, emocje, motywacje i zachowanie mojego młodego pacjenta.
PRZYKŁAD ĆWICZENIA: Dziecko ćwiczy według moich wskazówek i pracuje z różnymi pomocami, np. otrzymuje woreczki do rozwijania pamięci czuciowej. Zadaniem dziecka jest dobranie takich samych woreczków wyłącznie za pomocą dotyku. Korzystam z różnych urządzeń i wybieram ćwiczenia, które przypisane są do programu treningowego Flexi, a także idealnie korespondują z potrzebami dziecka. Takimi pomocami są m.in:
- pulpit z lustrem do ćwiczeń grafomotorycznych,
- klocek drewniany: ser i mysz,
- woreczki do rozwijania pamięci czuciowej,
- drążek do balansowania,
- brzęczyk – akustyczna gra pamięciowa,
- deska na kółkach – deskorolka terapeutyczna,
- deska równoważna ( tzw. kołyska),
- obręcz z kulkami- setinsfera.
Twórcą metody jest fizjoterapeuta, Winfried Scholtz, kierujący specjalistycznym gabinetem treningu terapeutycznego w Forum Zdrowotnym w Chemnitz, posiadający bogate doświadczenie w pracy z osobami niepełnosprawnymi oraz w rehabilitacji.
Metoda Warnkego
Metodę Warnkego stosuję u dzieci od 5. roku życia, a także u młodzieży z zaburzeniami przetwarzania słuchowego. Innymi słowy u osób, które dobrze słyszą, ale nie rozumieją, co się do nich mówi. Nie potrafią zapamiętać usłyszanych informacji. Ta metoda doskonale wspiera w odzyskiwaniu własnych potencjałów osoby z dysleksją, zaburzeniami lateralizacji (np. kiedy dziecko używa naprzemiennie prawej i lewej ręki, nogi, oka- wówczas lateralizacja jest skrzyżowana), z problemami w uczeniu się, czytaniu i pisaniu.
Metoda Warnkego doskonale sprawdza się również u osób, które mimo właściwego doboru aparatów słuchowych wciąż mają problemy z przetwarzaniem dźwięków. Może być stosowana jako wsparcie w terapii logopedycznej, kiedy inne sposoby pracy z dzieckiem zawodzą.
BRAIN-BOY UNIVERSAL – składa się z posiadających certyfikat medyczny profesjonalnych słuchawek i urządzenia do treningu metody Warnkego.
Jest to urządzenie, dzięki któremu możliwy jest trening metodą Warnkego do przywrócenia dziecku słyszenia i rozumienia mowy. Za pomocą urządzenia młody pacjent trenuje przetwarzanie słuchowe i wzrokowe, słyszenie kierunkowe (czyli określanie położenia źródła dźwięku w przestrzeni), różnicowanie tonów, synchroniczne wystukiwanie rytmów, czas reakcji i rozpoznanie wzorca częstotliwości oraz wzorca czasowego.
EFEKTY: Dziecko zaczyna szybciej rozumieć mowę, polepsza się jego uwaga i
koncentracja (nawet w trudnych warunkach takich jak hałas i rozmowy),
łatwiej określa źródło dźwięku (lepsze słyszenie kierunkowe), szybko poprawiają się u niego umiejętności czytania i pisania.
Z tym urządzeniem ćwiczymy również lateralizację. Czytamy różne teksty autorskie dedykowane metodzie Warnkego. Teksty dopasowane są do możliwości dziecka i zgodne są z jego etapem rozwojowym. Czytamy również pseudoteksty, czyli takie czytanki, które nie mają żadnego znaczenia. Napisane są zgodnie z zasadami składni języka polskiego. Czytanie pseudotekstów pozwala wyeliminować u dziecka nieprawidłowe techniki czytania, jak np. odgadywanie słów.
Twórcą tej metody jest Fred Warnke, ekspert komunikacji, który, opracował sposób wykrywania i treningu mózgu w obszarze deficytów przetwarzania neuronalnego.
Metoda Strukturalna
Ćwiczeń z Metody Strukturalnej używam w pracy z dziećmi i młodzieżą, które mają trudności w czytaniu i pisaniu ze względu na deficyty w działaniu wzroku, słuchu, w mówieniu i motoryce. Jest ona również pomocna w pracy z dziećmi posiadającymi zaburzenia funkcji poznawczych (np. gdy mają problemy z pamięcią i uwagą oraz nieprawidłowo dopasowują wrażenia związane z narządami zmysłów) i deficyty w sferze emocjonalno-motywacyjnej.
Zanim przejdziemy do ćwiczeń z terapii Metodą Strukturalną, wykonuję diagnozę z wykorzystaniem Kart Oceny Czytania i Pisania (KOCP). Narzędzia te przeznaczone są do oceny poziomu umiejętności czytania i pisania. Na podstawie wiedzy uzyskanej podczas rozpoznania, dostosowuję i dobieram dla dziecka odpowiednie ćwiczenia.
Dzięki tej metodzie jestem również w stanie sprawdzić stopień gotowości szkolnej u dziecka. Używam do tego Karty Gotowości Szkolnej (diagnoza KOGS).
Metodę Strukturalną opracowała dr Joanna Guzik-Iwińska, pedagog- terapeuta.
PRZYKŁAD ĆWICZENIA: Dziecko czyta sylabami zdanie, potem powtarza je i czyta już całościowo (bez sylabizacji), a następnie przepisuje to zdanie do zeszytu. Otrzymuje podobne ćwiczenia do domu.
Metoda Krakowska
Stosuję ją u wszystkich dzieci, których poziom intelektualny mieści się w granicach normy i dzieci z nieznacznym obniżeniem sprawności intelektualnej. Ta metoda sprawia, że młody pacjent może lepiej czytać.
Metoda Krakowska polega na tym, że dziecko naśladuje kolejne etapy rozwoju dziecka zdrowego. Młody pacjent otrzymuje wiedzę, której z powodu zaburzenia nie mógł samodzielnie zdobyć.
Głównym elementem Metody Krakowskiej jest Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania. To proces treningowy, któremu towarzyszą ćwiczenia wszystkich funkcji poznawczych w następujących sferach: słuchowej, wzrokowej, funkcji lewej półkuli mózgu, systemu językowego, pamięci, motoryki małej i dużej, kategoryzacji i myślenia przyczynowo-skutkowego, zachowań społecznych i zabawy.
Za twórczynię Metody Krakowskiej uważa się prof. dr hab. Jagodę Cieszyńską.
PRZYKŁAD ĆWICZENIA: Zabawa w czytanie. Polega na układaniu różnych wyrazów. Możemy tworzyć kombinacje: wyrazy z literami pisanymi, drukowanymi, małymi i wielkimi.
Montessori
Stosuję tę metodę, gdy dziecko pragnie się bawić, czyli najczęściej z przedszkolakami i dziećmi z pierwszych klas szkoły podstawowej. Nauka odbywa się poprzez zabawę ulubionymi zabawkami. Jest to wspaniała metoda, która uznaje, że dziecko ma prawo samodzielnie wybierać swoje zainteresowania i sposób nauki. Technika ta angażuje wszystkie zmysły.
Montessori pozwala dziecku na rozwijanie się we własnym, swobodnym tempie. Koncentruje się na mocnych stronach dziecka, a nie słabych. Tu nie ma żadnego przymusu do przyswajania wiedzy.
Metoda Montessori została stworzona przez doktora i pedagoga – Marię Montessori, we Włoszech.
PRZYKŁAD ĆWICZENIA: Podczas pracy z dziećmi stosuję karty edukacyjne Montessori, które pomagają młodym pacjentom porządkować i nazywać otaczającą rzeczywistość oraz rozwijać koncentrację. Uczą ich wieloznaczności, wzbogacają słownictwo i zachęcają do poszukiwań logicznych zależności. Dzieci podczas zajęć poznają świat z różnych stron: zarówno językowej, jak i takich dziedzin jak botanika, geografia, literatura i sztuka. Ciekawym narzędziem są karty klamerkowe, służące do nauki czytania, ponieważ są wzbogacone o piękne i barwne obrazki, a wyrazy oznaczono kolorowymi sylabami.
Glottodydaktyka prof. Bronisława Rocławskiego
Z tą metodą przygotowuję dzieci do nauki czytania, pisania i liczenia. Tak, żeby mogły ominąć możliwe, przewidywane trudności małych uczniów na początkowym etapie szkolnym, a przy okazji pomagam też dyslektykom.
Wspaniałym narzędziem z zakresu tej metody są KLOCKI LOGO do nauki czytania, pisania, ortografii i matematyki autorstwa prof. Bronisława Rocławskiego. Dzieci bawią się klockami i uczą się np. poprawnej pisowni. Co najważniejsze – zdobywają umiejętności w swoim tempie i na miarę swoich możliwości.
W tej metodzie chodzi o to, żeby rozwinąć w dziecku miłość do języka i do świata wiedzy. Główna zasada glottodydaktyki brzmi: należy jak najwcześniej i indywidualnie stymulować dzieci do nauki i poznawania świata.
Glottodydaktykę ojczystojęzyczną stworzył wybitny językoznawca i specjalista w dziedzinie edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej – prof. Bronisław Rocławski.
Praca ze słownikami
Używam tego sposobu w pracy z dziećmi w rożnym wieku dziećmi, z różnymi problemami, w tym także u dzieci z niedosłuchem, z niedokształceniem mowy, z autyzmem, zespołem Aspergera oraz z lekką niepełnosprawnością intelektualną.
Taki trening wzbogaca dziecko o nowe słownictwo, zarówno czynne (którego aktywnie używa) i bierne (takiego, jakim dziecko nie dysponuje, ale mniej więcej pojmuje znaczenie), jak również kształtuje rozumienie poznawanego tekstu.
PRZYKŁAD ĆWICZENIA: Na zajęciach czytamy teksty dopasowane do wieku i możliwości intelektualnych dziecka. Dzielimy tekst na fragmenty, następnie pytam dziecko, jak rozumie tytuł i podtytuł. Wyszukujemy w treści słów, których młody pacjent nie używa i nie do końca rozumie (ukrytych w słowniku biernym). Rozmawiamy, jak można zdefiniować ten wyraz, jak go opisać. Wyszukujemy słowa w odpowiednim słowniku (słowniku języka polskiego lub słowniku frazeologicznym), omawiamy znaczenie, zapisujemy na fiszce (każde dziecko ma swoje pudełeczko na fiszki). Potem razem tworzymy zdania z użyciem tego słowa.
Trening TUS i Pozytywna Dyscyplina
Wzmacniam dzieci nabytą przeze mnie wiedzą i umiejętnościami z zakresu Treningu Umiejętności Społecznych (TUS). Włączam TUS wtedy, gdy widzę, że młody pacjent boryka się z trudnościami w interakcjach społecznych (np. brakuje mu umiejętności wyrażania własnego zdania, ma kłopoty w inicjowaniu oraz podtrzymywaniu znajomości i przyjaźni). Uczę dzieci, jak mogą poprawnie tworzyć więzi z rówieśnikami, panować nad gniewem i złością, rozwiązywać kłótnie czy konflikty z kolegami i koleżankami, cierpliwie czekać na swoją kolej, akceptować niepowodzenia itd.
Podczas treniningu czytania czasem obserwuję, że dziecko odczuwa duże napięcie powiązane z brakiem poczucia własnej wartości. Wóczas wplatam ćwiczenia i komunikaty pochodzące z TUS, wzmacniając samoocenę dziecka.
W gabinecie Słonika stosuję również Pozytywną Dyscyplinę, która została stworzona, aby pomóc młodym ludziom być odpowiedzialnymi, pełnymi szacunku i zaradnymi członkami społeczeństwa.
Oto „5 FUNDAMENTALNYCH ZASAD POZYTYWNEJ DYSCYPLINY:
1. Pomaga dzieciom poczuć łączność i przynależność, pomaga im poczuć, że są ważne w rodzinie i społeczności.
2. Jest jednocześnie pełna szacunku i wymagająca: miękka i zdecydowana w tym samym czasie, czyli twarda dla problemu i miękka dla osoby.
3. Jest skuteczna długofalowo: bierze pod uwagę to, co dziecko myśli, czuje, czego się uczy i jakie podejmuje decyzje o sobie samym i o swoim świecie i jak decyduje się postępować w przyszłości, aby przetrwać i odnosić sukcesy.
4. Uczy ważnych umiejętności społecznych i życiowych: szacunku, dbania o innych, rozwiązywania problemów, współpracy oraz umiejętności wnoszenia wkładu i bycia pożytecznym w domu, przedszkolu, szkole i większej społeczności.
5. Zaprasza dzieci do odkrywania, jak bardzo są zdolne i kompetentne. Zachęca je do konstruktywnego używania swojej osobistej siły i autonomii.”*
*Źródło: http://tuswarszawa.pl/101-2/
Przykładowy plan spotkań w gabinecie Słonik
- Rozmowa. Podczas pierwszej wizyty rozmawiam z rodzicami o problemach dziecka.
- Badanie diagnostyczne. Na drugim spotkaniu diagnozuję dziecko zarówno metodą Warnkego, jak i Metodą Strukturalną.
- Ustalamy plan spotkań i jego częstotliwość. Na kolejnym spotkaniu z rodzicami interpretuję wyniki badań. Wskazuję rodzicom trudności dziecka, nad którymi trzeba popracować, przedstawiam metody, których użyję. Ustalamy plan spotkań i jego częstotliwość – minimum 2 razy w tygodniu po 50 minut.
- Niezbędne budowanie zaufania. Pierwsze trzy spotkania są niezbędne, by wzajemnie się poznać. Daję więc sobie i dziecku czas na stworzenie więzi. Na tym etapie rozpoczynam pracę nad wzbudzeniem zaufania u dziecka i poznaniem jego problemów w praktyce. Wówczas zaczynam pracę terapeutyczną.
- Pomoc. Wyposażam rodzica w materiały pomocnicze, instrukcję czytania i pisania, wspieram materiałami zarówno autorskimi, jak i uznanych specjalistów. Przekazuję wskazówki do pracy w domu.
Optymalne zajęcia muszą trwać minimum 3 miesiące (2 razy w tygodniu). Następnie – w zależności od postępów dziecka – 1 raz w tygodniu.
Umów dziecko na terapię!
Aneta Niewęgłowska
Metody, które stosuję podczas terapii dysleksji
Prowadząc indywidualne zajęcia z dziećmi i młodzieżą, łączę różne metody, aby skutecznie pomóc młodemu pacjentowi rozwiązać jego problemy.
Jeżeli jesteś ciekaw, jak wygląda przykładowy plan spotkań, kliknij proszę tutaj.
A teraz zapraszam cię do zapoznania się z metodami, które wykorzystuję i łączę podczas pracy z dzieckiem.