Kategorie wpisów
Najnowsze wpisy
Zadania terapeutyczne
Na początku był ruch
Co było na początku każdego istnienia? Na początku był ruch… Bez ruchu jest stagnacja i zastój. Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego niektóre dzieci potrafią nabić sobie guza przy byle okazji, bez wyraźnej przyczyny wejść we framugę drzwi, potykać się na prostej drodze, niezgrabnie coś strącą ze stołu lub zepsują zupełnie przez przypadek, ponadto wracają często z siniakami na nogach i ciągle o czymś zapominają? Wszystkie te czynności mają wspólny mianownik- związane są z ruchem, czyli motoryką dużą, a ta z kolei ma wpływ na poczucie i organizację czasoprzestrzeni.
W trzecim roku życia zachodzą liczne zmiany w rozwoju fizycznym i psychicznym dziecka. Dziecko trzyletnie nie tylko potrafi dobrze chodzić i biegać, potrafi swobodnie poruszać się po schodach, sprawnie chodzić po drabinie, jeździć na rowerze czy hulajnodze. W zakresie sprawności konstrukcyjnych i manipulacyjnych potrafi samodzielnie zbudować wieżę z minimum 8 klocków oraz zrobić babkę z piasku. W obszarze samoobsługi umie ubrać się, umyć ręce i twarz, poszukać zabawki, nakryć do stołu. W tym czasie dziecko staje się bardziej ruchliwe i zwinne. Jego ruchy rąk stają się coraz bardziej skoordynowane i sprawne. Czynności związane z podskokami i przeskokami wymagają odpowiedniej koordynacji ruchów nóg, rąk i tułowia, dlatego maluchy w tym wieku mogą mieć z nimi jeszcze trudność. W wieku czterech lat wymienione wyżej umiejętności klarują się. Czterolatek powinien umieć schodzić i wychodzić po schodach krokiem naprzemiennym, powinien sprawnie kopać i rzucać piłkę. Czterolatek potrafi podskoczyć, przeskoczyć przez przeszkodę i zeskoczyć z niej, złapać piłkę i ją odrzucić.
Największy wzrost sprawności fizycznej następuje w wieku pięciu- sześciu lat. W tym okresie dzieci doskonalą się takie umiejętności jak: łapanie piłki, jazda na rowerze i łyżwach, pływanie, wspinanie po drabinkach. Umiejętność utrzymania równowagi, koordynacja i płynność ruchów pozwalają dziecku w dalszej kolejności na osiąganie m.in. takich sprawności jak pisanie, malowanie, rysowanie, wycinanie.
Ogólna sprawność fizyczna odgrywa zatem bardzo istotną rolę w rozwoju psychofizycznym dziecka. Prawidłowy rozwój ruchowy ma wpływ na samoakceptację społeczną dziecka, ponieważ dostarcza okazji do nabywania nowych umiejętności społecznych.
Pierwsze nieprawidłowości można zaobserwować w wieku przedszkolnym a nawet wcześniej. W dużej mierze odpowiedzialne za rozwój psychofizyczny dziecka są tzw. odruchy wczesnodziecięce, które powinny zaniknąć (zintegrować się) w pewnym okresie czasu. Szybko wykryte odstępstwa można wyrównać lub skorygować pod okiem wykwalifikowanej osoby, np. terapeuty integracji sensorycznej (SI).
Rozwój motoryki jest zatem niezmiernie ważny dla prawidłowego funkcjonowania dziecka. Motoryka duża obejmuje wszystkie obszerne ruchy, w które zaangażowane jest całe ciało lub jego znaczna część, np. ręce, nogi, głowa. Motoryka duża związana jest z codzienną aktywnością, odpowiada za koordynację ruchową i koncentrację uwagi. Jest w dużej części ściśle powiązana z motoryką małą. Aby dziecko mogło poprawnie wykonywać złożone ruchy motoryki małej (wycinanie, nawlekanie, malowanie, kolorowanie, rysowanie, pisanie), powinno najpierw dobrze opanować ruchy z zakresu motoryki dużej. Powinno dobrze kontrolować ruch i zatrzymywanie się, umieć omijać przeszkody, radzić sobie z przemieszczaniem się na każdej drodze, tańczyć, wreszcie- umieć kontrolować swoje ciało i mieć jego świadomość. W drugiej kolejności dziecko poradzi sobie z czynnościami wymagającymi użycie rekwizytów. Poradzi sobie z łapaniem i rzucaniem piłki, skakaniem na skakance, kręceniem hula-hopem, skakaniem na trampolinie, jeżdżeniem na nartach i łyżwach oraz na rowerze. Dlatego tak ważne jest najpierw rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej dziecka, a dopiero później wprowadzenie ćwiczeń motoryki małej. Prawidłowo prowadzona terapia ręki rozpoczyna się zatem od usprawnienia ogólnej koordynacji ruchowej dziecka.
Tak zwana niezręczność ruchowa całego ciała często jest związana z niezręcznością manualną. Kiedy obserwujemy, że dziecko wykazuje małą aktywność ruchową, cechuje się ogólną niezręcznością ruchową i brakiem koordynacji ruchów, możemy się spodziewać problemów szkolnych. Naszym zadaniem będzie zatem wprowadzenie nieskomplikowanych, ale ukierunkowanych ćwiczeń zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Sklep
Utworzono z pomocą Loobinoo
Nasze marki
Słonik - gabinet terapii dysleksji
Matura czeka
Słonik - gabinet terapeutyczny
© Aneta Niewęgłowska